روز و شب خون جگر می خورم از درد جدایی
ناگوار است به من زندگی ای مرگ کجایی؟
●
چون به پایان برسد محنت هجر از شب وصلم
کاش نزدیک به پایان رسدم روز جدایی
●
چارۀ درد جدایی تویی ای مرگ چه باشد
اگر از کار فرو بسته من عقده گشایی
●
هر شبم وعده دهی کایم و من در سر راهت
تا سحر چشم به ره مانم و دانم که نیایی
●
که گذارد که به خلوتگه آن شاه برآیم
من که در کوچه او ره ندهندم به گدایی
●
ربط ما و تو نهان تا به کی از بیم رقیبان
گو بداند همه کس ما ز توییم و تو زمایی
●
بستۀ کاکل و زلف تو بود هاتف و خواهد
نه از آن قید خلاصی نه ازین دام رهایی